) z sytuacją, w której organ administracji fromułuje swoje uwagi w sposób bardzo ogólny i niejednoznaczny, a niekiedy nawet wprowadzający w błąd. Bardzo często również organ nie podaje stanu faktycznego, albo wręcz sugeruje stan faktyczny niezgodny z prawdą, np. miałem niedawno uwagę od starosty, która sugerowała brak oświadczenia projektanta w projekcie budowlanym, kiedy w rzeczywistości oświadczenie było dołączone, ale organ nie chciał oficjalnie podać czego ode mnie żąda.
Dla nas tego typu postępowanie organu jest bardzo krzywdzące, bo rzekomo świadczy o naszych błędach w projekcie.
Przedstawiam więc orzeczenie, które przypomina organowi administracji jak wygląda powinno wyglądać postanowienie.
Wyrok WSA w Łodzi z dnia 27 października 2009 r. II SA/Łd 393/2009:
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 stycznia 2009 r. II OSK 1923/2007:„...Stosownie do art. 124 § 1 k.p.a., mającemu w sprawie zastosowanie w myśl art. 18 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, postanowienie powinno zawierać m.in. rozstrzygnięcie. Rozstrzygnięcie zawarte w orzeczeniu organu administracji jest jednym z najistotniejszych elementów każdego orzeczenia. Musi więc być ono tak sformułowane, aby wynikało z niego w sposób jednoznaczny, jaki obowiązek nałożony został na stronę. Obowiązek ten powinien być wyrażony precyzyjnie, bez niedomówień i możliwości różnej interpretacji (por. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 stycznia 2009 r. II OSK 1923/2007, oraz z dnia 26 września 2007 r. II OSK 1253)...”
Podzielić należy zarówno pogląd wyrażony w dotychczasowym orzecznictwie sądów administracyjnych, jak i stanowisko doktryny, iż rozstrzygnięcie zwane także osnową lub sentencją decyzji powinno być sformułowane jasno i precyzyjnie, aby było zrozumiałe dla stron bez uzasadnienia, które nie zawsze musi być składnikiem decyzji. Decyzja organu administracji nakładająca na stronę postępowania administracyjnego obowiązek określonego zachowania, powinna obowiązek ten wyrażać precyzyjnie, bez niedomówień i możliwości różnej interpretacji (Jaśkowska Małgorzata, Wróbel Andrzej Kodeks postępowania administracyjnego Komentarz do art. 107, Zakamycze, 2005, wyd. II. oraz por. wyrok NSA z dnia 30 grudnia 1987 r. SA/Gd 1045/87 ONSA 1987/2 poz. 94).
(...) Stwierdzić należy, iż decyzja kontrolowana w niniejszym postępowaniu nie została ani prawidłowo, ani precyzyjnie sformułowana, co czyni nałożony na stronę obowiązek niezrozumiałym co do jego przedmiotu, jak i zakresu. Jak trafnie wywiódł autor kasacji, strona nie wie, dokonanie jakich czynności i osiągnięcie jakiego efektu spowoduje wykonanie przez nią nałożonych nakazów. Z kontrolowanej decyzji nie wynika bowiem, w ile punktów wodnych ma być zakład wyposażony, na czym ma polegać właściwe wydzielenie stanowiska do mycia pojemników oraz na czym ma polegać doprowadzenie do należytego stanu sanitarno-technicznego powierzchni podłogi. Kontrolowaną w przedmiotowej sprawie decyzją Inspektora Sanitarnego nakazano stronie postępowania „wyposażenie zakładu w odpowiednią ilość punktów wodnych...”, „właściwe wydzielenie stanowiska do mycia pojemników...” oraz „doprowadzenie do należytego stanu sanitarno-technicznego powierzchni podłogi...”. Takie sformułowanie nakazu wykonania przez stronę czynności w warunkach przedmiotowej sprawy stanowi o zasadności zarzutu niedostrzeżenia przez Sąd pierwszej instancji naruszenia kontrolowaną decyzją art. 107 § 1 kpa poprzez wadliwe uznanie, iż rozstrzygnięcie organu I i II instancji w sposób jednoznaczny określiło obowiązek strony postępowania.
(...)Tak więc trafne są zawarte w kasacji wywody, że to decyzja, będąca indywidualnym rozstrzygnięciem w konkretnej sprawie winna określić jaka ilość umywalek zdaniem organu administracji jest w warunkach konkretnej sprawy uznawana jest za „odpowiednią”, w jaki sposób ma nastąpić „właściwe wydzielenie stanowiska do mycia pojemników...” oraz na czym ma polegać „doprowadzenie do należytego stanu sanitarno-technicznego powierzchni podłogi...”. Jaka w konkretnym przypadku ilość jest odpowiednia, jakie działania należy podjąć, aby nastąpiło doprowadzenie do należytego stanu pomieszczeń, czy też kiedy zaistnieje spełnienie się warunku „w miarę potrzeby” to są wszystko pojęcia uzależnione od uprzednich ustaleń dokonanych przez właściwy organ administracji.